Samenwerken in een team, met mensen die anders zijn dan jij, levert vaak het meest op. Teamwork is werken aan hetzelfde doel , met teamleden die verschillende kennis, vaardigheden en netwerken inbrengen. In theorie weten we dat; in de prakijk is het vaak complex.

In een cursus die ik recent gaf vertelde cursiste Jantien dat zij aan een project werkt met een Nederlands team. Daarbij werken ze samen met een aantal Duitsers. Elke week als er werkoverleg is doen de Duitsers mee via een live videoverbinding. Soms zijn er problemen met de techniek. Jantien vroeg zich af of de Duitsers daarom zo weinig meedoen aan de discussies. Haar collega’s hadden daar al een paar keer over geklaagd. De Duitse deelnemers brachten hun vragen en problemen niet tijdens de vergadering in, maar pas na de vergadering, in een apart gesprek met de leidinggevende. Jantien vond geen manier van samenwerken. “Als er iets is in het team, moet je dat gewoon onderling bespreken. Ik vind het geen stijl om dan naar de leidinggevende toe te stappen.”

We praatten hier even op door en ik maakte Jantien attent op de onderzoeken van Hofstede naar cultuurverschillen en dan specifiek het verschil in machtsafstand.

Hofstede heeft na vele jaren onderzoek vastgesteld dat er verschillende dimensies zijn waarop culturen verschillen. Eén daarvan is de mate van machtsafstand. In sommige culturen is de machtsafstand heel klein. De Nederlandse cultuur is daar een voorbeeld van. We noemen onze directeur bij de voornaam. De burgemeester spreken we weliswaar aan met ‘U’, maar dan alleen in formele settings. Als er iets aan de hand is in het team, wordt dat direct en rechtstreeks besproken.

In het filmpje wordt het verschil tussen een grote en kleine machtsafstand helder verbeeld. Duitsland is een land waar de machtsafstand veel groter is dan in Nederland. Leidinggevenden hebben een duidelijke positie en worden ook vanuit die positie aangesproken. In een vergadering ga je niet zomaar tegen de leidinggevende roepen wat je ergens van vindt. En bij problemen raadpleeg je de baas: daar is hij of zij toch immers voor?

Zo kunnen cultuurverschillen tussen twee landen, die op korte afstand van elkaar liggen, snel leiden tot wrijving in interculturele teams. Als Jantien zegt dat je iets “gewoon moet kunnen bespreken” is dat een typisch Nederlandse opvatting.

Heb jij ook een typisch Nederlandse visie op samenwerking? En verdiep je je ook in de cultuur van je teamleden? Laat hier je reactie achter.