Gesprekken tussen veranderaars staan soms bol van kleine, agressieve verhaaltjes. Luister maar eens:

– “we gaan het nieuwe systeem over de afdelingen uitrollen”
– “deze themakrant moet de weerstand bij de werkvloer wegnemen”
– “medewerkers moeten het nieuwe denken nog tussen de oren krijgen”
– “unfreeze – change – freeze”.

Deze taal roept bewust of onbewust direct beelden op, bijvoorbeeld van:
– plat-asfalteren
– bommen- droppen
– hersens-opereren
– diepvrieseten-in-de-magnetron-zetten (en daarna weer in de diepvries)
Hoe voelt dat als je ‘onderwerp van de verandering’ bent? Krijg je er echt zin in?