Afsluiting van een mooie, hectische periode…..

Met plezier kijk ik terug op de werkconferentie die we organiseerden in Zwolle. Deze conferentie (en de conferenties in de andere regio’s) vormden de afsluiting van de activiteiten van OTAV

De werkconferenties boden een podium voor dilemma’s, praktijkverhalen, oplossingen en vraagstukken die leven binnen de regio’s. De opzet van de conferenties was overal hetzelfde, de invulling werd regionaal bepaald. In elk programma was aandacht voor verdieping en concrete uitvoering van een aantal actuele thema’s zoals integratie, nareizigers, huisvesting, onderwijs, werkgelegenheid, gezondheid en AMV’ers.

Voor mij ook de afsluiting van ruim een jaar waarin ik intensief met gemeenten uit de regio Gelderland en Overijssel heb samengewerkt. En met mijn collega-accountmanagers, de VNG, de ministeries van Binnenlandse Zaken, Veiligheid en Justitie en Sociale Zaken. Plus organisaties als het COA en Nidos. En natuurlijk met alle nieuwkomers in Nederland (zoals Zakwan in het filmpje) die vooral nu graag aan de slag willen hier.  Dank aan ieder !

 

Op een kraakvlak leer je..

Gemeenten van de Toekomst

Bijzonder om een column te mogen schrijven over geleerde lessen tijdens mijn periode als accountmanager in het Ondersteuningsteam Asielzoekers en Vergunninghouders !

Onder grote druk kwam veel tot stand in samenwerking tussen gemeenten, Rijksoverheid en ketenpartners zoals COA en Nidos. Welke nieuwe praktijken zijn ontwikkeld en zijn die breder bruikbaar? Bijvoorbeeld: kunnen buddyprojecten voor statushouders, die door burgers zijn ontwikkeld, ook breder werken in de strijd tegen eenzaamheid onder ouderen? Is de flexibele en snelle manier waarop een integraal projectteam ‘statushouders’ werkt (met eigen budget en korte lijntjes naar de wethouder) ook bruikbaar voor andere thema’s? Lees verder op de site van Gemeenten van de Toekomst….

Ik kijk met plezier terug op de OTAV-periode, op de goede samenwerking en ook op de ‘kraakvlakken’. Juist op een kraakvlak leer je.

Doe jíj alleen je best…. of de ander ook ?

Mooi hoe je elkaar kunt inspireren!

Ik las vandaag een blog van Marike Smilde waarin ze schrijft over de gewetensvraag: “Denk jij dat iedereen zijn best doet”? Als mensen eerlijk antwoorden op die vraag, zeggen ze vaak: ‘nou, de meeste mensen wel, maar híj……. of zíj…. écht niet!’. Als je met elkaar wil samenwerken, kan dat lastig zijn. Denk maar eens terug aan je schooltijd waarin je met een groepje een werkstuk maakte. Jij sloofde je uit, maar deed die ander wel zijn best?

Marike heeft gereflecteerd op de vraag: “denk je dat alle mensen hun best doen”? Ze werd daarbij geïnspireerd door het boek Sterker dan ooit van Brené Brown. Ook zij worstelde met de vraag of in beginsel alle mensen hun best doen. Zij dacht van niet en ging op onderzoek uit. Tijdens dat onderzoek sprak Brené ook met haar eigen man. Hij zei (citaat):

Die kwam bij mij binnen. Het deed me denken aan het mooie werk (The Work) van Byron Katie. Van haar las ik vanmorgen een andere quote:

Meer inspiratie heb ik niet nodig voor vandaag 🙂

 

Stilstaan

Een blog over stilstaan plaats ik eigenlijk elk jaar rond deze tijd. Het valt me op dat de tekst elke keer weer een nieuwe betekenis krijgt. Anno december 2016 horen en zien we afschuwelijke berichten over oorlog en aanslagen. Ik word er verdrietig van. Nog verdrietiger word ik van het commentaar op deze gebeurtenissen. Groepen mensen worden tegen elkaar opgezet. Polariseren is populair. Hoe kunnen we dat keren?

Volgens de I-Tjing, het Boek van Verandering, is dit de tijd van het jaar met maximale ‘yin’. Vooral de tijd tussen de winterzonnewende (21 december) en 6 januari vraagt om stilstaan.  Dat zie je in de natuur. Ook voor ons mensen is dit een natuurlijk moment om stil te staan, te ontvangen en vooral geen nieuwe dingen te beginnen.

iStock_000014115888Large (1)

Hoe moeilijk is stilstaan voor jou? Ik merk zelf dat het (vooral na een drukke periode) tijd vraagt om echt stil te gaan staan. Toch weet ik dat stilstaan, afscheid nemen, schoonmaken, de balans opmaken en loslaten passen bij dit moment. Wilskracht of de neiging om actief te reageren op polariserende praatjes zit me nu meer in de weg dan dat het helpt.

Als veranderkundige vind ik het een mooie gedachte dat verandering in organisaties, net als in de natuur, ook een proces is met een eigen  ‘seizoensritme’.  Door nu met dingen te stoppen, maken we ruimte voor wat naar ons toe wil komen.  Wat we nu laten verstoffen, wordt humus waarop over een paar maanden nieuwe dingen groeien. Uit wat nu dood lijkt, groeit straks nieuw groen. Een alternatief voor veranderplannen maken is: ruimte maken voor prille kiemen die je nu nog niet ziet. Straks in januari kunnen die prille kiemen zich ontwikkelen. Daarna kunnen we die ontwikkeling gaan ondersteunen. Misschien een mooie manier van doen voor 2017?

Ik wens iedereen voor de komende periode vooral veel rust en samen-zijn!