Veranderkunde is nog een jong vakgebied: het bestaat pas vanaf de jaren ‘50 van de vorige eeuw. Het vakgebied is dus in puberteit… of is het alweer achterhaald?
Salim Ismael stelt in zijn boek “Exponential Organizations: why new organisations are ten times better, faster and cheaper than yours” dat veranderingen in grote organisaties per definitie te langzaam gaan. Trends als (Internet)-technologie, de ‘maker movement’, virtuele teams, crowdfunding en crowdsourcing maken mogelijk dat steeds kleinere teams producten en diensten ontwikkelen die voorheen alleen geleverd konden worden door de overheid of grote bedrijven.
Salim voorziet de komende jaren een explosie van innovatie en een toenemende snelheid van verandering. De grootste concurrent van een multinational is misschien wel niet meer een andere multinational maar die ene man of vrouw in een garage in Mumbai. Kunnen bestaande organisaties sowieso wel snel genoeg innoveren om relevant te blijven? Hoe bouw je een bestaande organisatie die net zo snel en innovatief kan zijn als een startup? Is dat wel mogelijk?
Ik zie dit soort ontwikkelingen ook om me heen en maak er (als zelfstandig ondernemer) zelf ook gebruik van. In de adviessector, waar ik werk, zie je dat een aantal grotere adviesbureaus het moeilijk heeft. Veel innovatie ontstaat in netwerken van zelfstandig ondernemers.
Mijn derde favoriete veranderkunde boek gaat daarom niet over veranderkunde maar over innovatie. Het boek geeft, zoals zoveel Amerikaanse boeken, praktische antwoorden op vragen over innovatie. Het boek heet Managing Innovation en is zo’n typisch ‘how-to’ boek. Het kijkt naar innovatie als kernproces van elke organisatie. Ook geeft het veel handvatten om een bestaande organisatie ‘aan zijn haren uit het moeras te trekken’ en om te bouwen naar een innovatieve organisatie. Ik gebruik dit boek ook in de lessen Innovatiemanagement die ik geef en merk dat de studenten, zowel uit de publieke sector als het bedrijfsleven, goed uit de voeten kunnen met de handvatten die het boek aanreikt.
Een mooi startpunt daarbij is de Innovatiescan die gebouwd is door de makers van het boek, Tidd en Besant. Zo’n scan is een praktisch instrument om bij een aantal mensen in de organisatie te toetsen hoe het er eigenlijk voorstaat met het innovatievermogen. De scan kijkt bijvoorbeeld naar:
- Innovatiestrategie
- inovatieprocessen
- duurzaamheid van innovaties
- de manier waarop medewerkers leren van en in innovaties
- de waarde die met innovaties gecreëerd wordt
- innovatie netwerken in en rond de organisatie
De oorspronkelijke Amerikaanse scan is doorontwikkeld in voor de Nederlandse situatie en ik merk dat die in de praktijk werkt als (laagdrempelig) startpunt en eye-opener. Wil je meer weten over de innovatiescan? Neem dan even contact met me op.
Ook ben ik natuurlijk weer benieuwd naar jouw ervaring. Zijn grote, logge organisaties ten dode opgeschreven omdat ze de komende jaren links en rechts worden ingehaald? Geldt dat alleen voor commerciële bedrijven of ook in de publieke sector? Natuurlijk vind ik het fijn als jij jouw ervaringen over dit thema deelt. Dat kan via mijn Facebookpagina, Twitter of LinkedIn. Tot snel!